محمد مرادی

محمد مرادی دی ماه ۱۳۵۸ در شیراز چشم به جهان گشود و سرودن را از دوران راهنمایی آغاز کرد. مرادی دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی است و به‌عنوان عضو هیئت‌عملی در دانشگاه شیراز به تدریس ادبیات اشتغال دارد. پژوهش در ادبیات نیز از علایق او است و آثار متعددی در این زمینه تألیف کرده است. مرادی از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی شعر فجر است. «به رنگ درنگ»، «تو بودی و خورشید نبود» و «خمپاره‌ها که اوج بگیرند» برخی از مجموعه اشعار او است.

محمد مرادی

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

حرکت از منا شروع شد و در تب کربلا به اوج رسید

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

بخوان هشتمین جلوۀ ربنا را امام قدر را امیر قضا را

دل سراپردۀ محبت اوست دیده آیینه‌دار طلعت اوست...

ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز

عالم همه خاک کربلا بایدمان پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

حرکت از منا شروع شد و
در تب کربلا به اوج رسید

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

بخوان هشتمین جلوۀ ربنا را
امام قدر را امیر قضا را

دل سراپردۀ محبت اوست
دیده آیینه‌دار طلعت اوست...

ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز

عالم همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان