آه ای شهر دوست‌داشتنی
کوچه پس کوچه‌های عطرآگین
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکنده‌اش
کاروان رفت و اهلِ آبادی
اشک بودند و راه افتادند
از خیمه‌ها که رفتی و دیدی مرا به خواب
داغی بزرگ بر دل کوچک نهاده‌ای
دختری ماند مثل گل ز حسین
چهره‌اش داغ باغ نسرین بود
من به پابوسی تو آمده‌ام
شهر گلدسته‌های رنگارنگ
رفتی و با غم همسفر ماندم در این راه
گاه از غریبی سوختم گاه از یتیمی
