ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت