آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
با بستن سربند تو آرام شدند
در جادۀ عشق، خوش‌سرانجام شدند
هی چشم به فردای زمین می‌دوزی
افتاد سرت به پای این پیروزی
