ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
یک جلوۀ دلپذیر تکرار شده‌ست
لبخند مهی منیر تکرار شده‌ست
در نالۀ ما شور عراقی مانده‌ست
در خاطره یک باغ اقاقی مانده‌ست
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
بی‌خواب پی هم‌نفسی می‌گردد
بی‌تاب پی دادرسی می‌گردد
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست
خوب است چنان که حسرتش هم خوب است
یارب! دلم از ندیدنش آشوب است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر
از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب
تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
