شنیده بود شهادت طنین گامت را
چه خوب داد خدا پاسخ سلامت را
داغی عمیق بر دل باران گذاشتی
ای آنکه تشنه سر به بیابان گذاشتی
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
کنار فضّه صمیمانه کار میکردی
به کار کردن خود افتخار میکردی
خم کرد پشت زمین را، ناگاه داغ گرانت!
هفت آسمان گریه کردند، بر تربت بینشانت!
آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو
سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لبهای عطشانت