با حضورت ستاره‌ها گفتند
نور در خانهٔ امام رضاست
همین که دست قلم در دوات می‌لرزد
به یاد مهر تو چشم فرات می‌لرزد
کاش من هم به لطف مذهب نور
تا مقام حضور می‌رفتم
چه سفره‌ای، چه كرم‌خانه‌ای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
بسته‌ست همه پنجره‌ها رو به نگاهم
چندی‌ست که گم‌گشتۀ در نیمۀ راهم
دارد دل و دین می‌برد از شهر شمیمی
افتاده نخ چادر او دست نسیمی
