خدا نوشت به اسم شما سپیده‌دمان را
و آفرید به نام شما زمین و زمان را
شکر خدا دعای سحرها گرفته است
دست مرا کرامت آقا گرفته است
ما عشق تو را به سینه اندوختهایم
در آتش عشق، بال و پر سوخته‌ایم
غریب شهر قمی... نه، که آشنا هستی
تو مثل فاطمه، معصومۀ خدا هستی
چقدر با تو کبوتر، چقدر با تو نگاه
چقدر آینه این‌جا نشسته راه به راه
ناگهان پر می‌کشی دریا به دریا می‌روی
آه ای ابر کرامت تا کجاها می‌روی
هنوز می‌شنوم هق‌هق صدایت را
صدای آن نفس درد آشنایت را
