درخت، جلوۀ هموارۀ بهاران بود
اگرچه هر برگش قصۀ زمستان بود
هنوز میشنوم هقهق صدایت را
صدای آن نفس درد آشنایت را
هنوز اسیر سکوت تواند زندانها
و پایبند نگاهت دل نگهبانها
نشست یک دو سه خطّی مرا نصیحت کرد
مرا چو دوست به راه درست دعوت کرد
به کودکان و زنان احترام میفرمود
به احترام فقیران قیام میفرمود
علی آن شیر خدا، شاه عرب
الفتی داشته با این دل شب