می‌رفت که با آب حیات آمده باشد
می‌خواست به احیای فرات آمده باشد
سقفی به غیر از آسمان بر سر نداری
تو سایه بر سر داشتی دیگر نداری
اول دلتنگی است تازه شب آخری
چه کردی ای روضه‌خوان چه کردی ای منبری
نگاه می‌کنم از آینه خیابان را
و ناگزیری باران و راهبندان را
این روزها پر از تبِ مولا کجایی‌ام
اما هنوز کوفه‌ای از بی‌وفایی‌ام
