بیدل و خسته در این شهرم و دلداری نیست
غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
این جوان کیست که در قبضۀ او طوفان است؟
آسمان زیر سُم مرکب او حیران است
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما