ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی می‌روم سوی گناه دیگری
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
