سرخیِ شمشیر و سرنیزه تماشایی نبود
شام غم‌های تو را لبخند فردایی نبود
ای صفت خاص تو واجب به ذات
بسته به تو سلسلۀ ممکنات
به کعبه رفتم و زآن‌جا هوای کوی تو کردم
جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم...
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
سلامٌ علی آل طاها و یاسین
سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین
غمی ویران‌تر از بغض گلو افتاده در جانش
بزرگی که زبانزد بود دراین شهر ايمانش
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
