ای لوای تو برافراشته بر قلّۀ نور
کرده نور رُخَت از پردۀ ابهام، عبور
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است