سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
