او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزه‌ها
لبخند می‌زند سَری از روی نیزه‌ها
کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را می‌شد سپر دیوار و در
همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم
