علی را ذاتِ ایزد می‌شناسد
اَحد را درکِ احمد می‌شناسد
هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتش‌دان شده
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد
