دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
علی بود و همراز او فاطمه
و گلهای روییده در باغشان
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم