غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
بردهام تا بسپارم به دم تیر بدن را
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
