هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
حملههای موج دیدم، لشکرت آمد به یادم
کشتی صدپاره دیدم، پیکرت آمد به یادم
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم