وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد