ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
فارغ نگذار نَفْس خود را نَفَسی
تا بندهٔ نفس سرکشی در قفسی
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن