دنیا به دور شهر تو دیوار بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت