میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
نگاهم در نگاه شب، طنینانداز غوغاییست
کمی آنسوتر از شبگریههایم صبح فرداییست
ببین که بیتو نماندم، نشد کناره بگیرم
نخواستم که بیفتد به کوره راه، مسیرم
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
یگانهای و نداری شبیه و مانندی
که بیبدیلترین جلوۀ خداوندی