سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
شهد حکمت ریزد از لعل سخندان، بیشتر
ابر نیسان میدمد بر دشت، باران، بیشتر
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
زمان چه بیهدف و ناگزیر در گذر است
زمان بدون شما یک دروغ معتبر است!