ماه پیش روی ماهش رخصت تابش نداشت
ابر بی لطف قنوتش برکت بارش نداشت
جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد
آسمان شرمنده از قدّ خم مهتاب شد
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟