شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
آسمان بیشک پر از تکبیرة الاحرام اوست
غم همیشه تشنۀ دریای ناآرام اوست
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
نام تو عطر یاس به قلب بهار ریخت
از شانههای آینه گرد و غبار ریخت
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما