بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
هستی ندیده است به خود ماتم اینچنین
کی سایهای شد از سر عالم کم اینچنین؟
برای لحظۀ موعود بیقرار نبودم
چنانکه باید و شاید در انتظار نبودم
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت