سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعهای در ازدحام آه خواهد رفت
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من