سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر میدهیم
آبرویی قدر خون خود، به خنجر میدهیم
به میدان میبرم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کمکم خنجر خود را