میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را