هميشه بازی دنيا همين نمیماند
بساط غصب در آن سرزمين نمیماند
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظهها در هر وصالی نيست
خدایا، تمام مرا میبرند
کجا میبرندم، کجا میبرند؟
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
