پر کشیدهام، چه خوب!
میپرم به اینطرف، به آن طرف
آه ای شهر دوستداشتنی
کوچه پس کوچههای عطرآگین
ای نسیم صبحدم که از کنار ما عبور میکنی
زودتر اگر رسیدی و
کاروان رفت و اهلِ آبادی
اشک بودند و راه افتادند
پل، بهانهای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم
