تو قلّه‌نشین بام خوبی‌هایی
تنها نه نشان که نام خوبی‌هایی
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
صبوری به پای تو سر می‌گذارد
غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود
فریاد اگرچه در تو پنهان بوده‌ست
خورشید تکلّمت فروزان بوده‌ست
