به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید