به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
