سرچشمۀ فیض، روح ربانی تو
دریای فتوت، دل طوفانی تو
صبحی دگر می‌آید ای شب زنده‌داران
از قله‌های پر غبار روزگاران
کس چون تو طریق پاکبازی نگرفت
با زخم نشان سرفرازی نگرفت
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
شوریده سری که شرح ایمان می‌کرد
هفتاد و دو فصلِ سرخ عنوان می‌کرد
عالم همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان
