به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید