مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود