ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
