ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
