با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
ما سینه زدیم بیصدا باریدند
از هرچه که دم زدیم، آنها دیدند
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
به سیل اشک میشوییم راه کارونها را
هنوز از جبهه میآرند تابوت جوانها را
