هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
