هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
