ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
پروندۀ جرم مستند را چه کنم؟
شرمندگی الی الابد را چه کنم؟
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
در شور و شر حجاز تنهاست علی
در نیمه‌شبِ نماز تنهاست علی
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
آن جانِ جهانِ جود برمی‌گردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمی‌گردد
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
