ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
