گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
شروع نامهام نامی کریم است
که بسمالله الرحمن الرحیم است
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید