وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
