چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
