ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
